Anglicy mawiają: zjedz jedno jabłko dziennie, a lekarz nie będzie ci wcale potrzebny. Nasi dietetycy zalecają zjedzenie przynajmniej dwóch jabłek w ciągu dnia – rano dla urody, a wieczorem dla dobrego zdrowia. Sprawdź, jakie są właściwości zdrowotne i wartości odżywcze jabłek, ile mają kalorii i wypróbuj przepisy na dania z jabłkami. Jabłka i ich właściwości lecznicze były znane już ok. 6500 r. p.n.e. w regionie położonym pomiędzy Morzem Czarnym a Morzem Kaspijskim, skąd pochodzą. Te bogate w liczne witaminy owoce były też przysmakiem starożytnych Rzymian i Greków. Nasi przodkowie nie byli gorsi – w wykopaliskach Biskupina znaleziono ślady jabłoni rosnących tam już ok. 1600 r. p.n.e. Obecnie wartości odżywcze i prozdrowotne działanie polskich jabłek są doceniane w wielu innych krajach, ponieważ Polska jest jednym z głównych producentów tych owoców na świecie. W medycynie naturalnej gotowane, tarte jabłka stosuje się na biegunkę u dzieci oraz niestrawność i chorobę wrzodową u osób dorosłych. Herbatka ze skórek jabłka jest doskonałym środkiem do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła. Z kolei domowy ocet jabłkowy, wypijany codziennie w proporcjach: 2 łyżeczki octu wymieszane z 2 łyżeczkami miodu i 1/2 szklanki przegotowanej wody, uzupełnia potas w organizmie, hamuje rozwój infekcji i poprawia trawienie.

Jabłko – wartości odżywcze

Każde jabłko to bogactwo przeciwutleniaczy oraz praktycznie wszystkie występujące naturalnie witaminy. Po jabłko warto sięgnąć jednak głównie ze względu na pektyny i błonnik. Najwięcej tych cennych składników znajduje się w skórce jabłek i tuż pod nią. Pektyny oraz błonnik z jabłek są ważne dla zdrowia jelit i pomagają pozbywać się z organizmu toksyn i metali ciężkich. Jabłko zawiera też pewne ilości witaminy C, która wzmacnia odporność, zmniejsza ryzyko infekcji, a także walczy z wolnymi rodnikami i substancjami chorobotwórczymi. Jeżeli chodzi o minerały, jabłko dostarcza głównie potas, fosfor, wapń, sód, magnez i żelazo.

Jabłko – właściwości lecznicze

Na co może nam pomóc jabłko? Przede wszystkim jabłko złagodzi problemy trawienne. Dzięki dużej ilości błonnika, jabłka usprawniają pracę układu pokarmowego oraz zapobiegają nieprzyjemnym dolegliwościom, takim jak biegunki, wzdęcia czy zaparcia. Błonnik z jabłek to ważny składnik dla wszystkich osób, które próbują schudnąć. Substancja ta nie tylko oczyszcza jelita i przyspiesza trawienie, ale również daje uczucie sytości i hamuje ataki głodu. Jabłko to jeden z najbardziej polecanych produktów na diecie, ponieważ ma mało kalorii (1 jabłko to ok. 70 kcal), przyspiesza przemianę materii i dostarcza wielu witamin. Istotne są też pektyny znajdujące się w jabłkach. To właśnie one obniżają poziom cholesterolu i regulują poziom cukru we krwi. Najważniejsza jest jednak ich zdolność do oczyszczania organizmu. Badacze uważają, że pektyny potrafią „wymiatać” z naszych jelit resztki niestrawionych pokarmów oraz usuwać szkodliwe substancje, które wywołują groźne schorzenia. Pektyny sprawiają, że jabłka są bardzo polecane wszystkim mieszkającym w dużych miastach, na co dzień mającym do czynienia z różnymi rodzajami zanieczyszczeń. Poza tym pektyny są ważne dla zdrowia jelit i naszego systemu trawiennego. Jeśli będziemy jeść chociaż 1 jabłko dziennie, znacznie poprawimy skład mikroflory jelitowej, wspomożemy trawienie i zmniejszymy ryzyko wystąpienia niektórych nowotworów, rozwijających się właśnie w przewodzie pokarmowym. Warto wspomnieć również o polifenolach znajdujących się w jabłkach. Te cenne, naturalne substancje z jabłek chronią organizm przed wieloma schorzeniami, m.in. chorobami układu krążenia, różnymi rodzajami nowotworów (w tym raka piersi i płuc), cukrzycą, chorobą Alzheimera czy parkinsonem. Dzięki jabłkom możemy schudnąć i poprawić stan zdrowia, ale czerwone owoce działają również na naszą urodę. Duża dawka witaminy C jest bardzo ważna dla skóry – jako silny przeciwutleniacz, substancja ta hamuje procesy starzenia i zabezpiecza komórki skóry przed uszkodzeniami. To właśnie dzięki niej możemy cieszyć się młodym wyglądem przez długie lata, ponieważ uelastycznia i ujędrnia skórę. Regularne jedzenie jabłek ułatwia wchłanianie wapnia, który odpowiada nie tylko za dobry stan kości i zębów, ale również włosów i paznokci. Warto wiedzieć, że jabłko dobrze wpływa na naczynia krwionośne – uszczelnia je i wzmacnia, dzięki czemu na skórze nie pojawiają się pajączki.

Jabłko – zastosowanie w kuchni

Najwięcej wartości dla zdrowia mają surowe jabłka. Skórka jabłek zawiera najwięcej błonnika i pektyn, dlatego zaleca się nie obierać owoców przed spożyciem. Świeże jabłka można jeść jako przekąskę, dodawać do owsianki na śniadanie, wyciskać z nich sok. Do obiadu świetnie sprawdzi się surówka z marchewki i jabłka, a na deser warto podać szarlotkę albo pieczone jabłka z cynamonem. Surówka z marchewki i jabłka to najprostsza i najpopularniejsza propozycja na surówkę. Na dodatek surówka z marchewką i jabłkiem jest bardzo tania i prosta w przygotowaniu. Pieczone jabłka są natomiast ciekawą propozycją na deser lub przekąskę. Pieczone jabłka wystarczy wydrążyć, posłodzić, posypać cynamonem i włożyć do piekarnika. Można również posypać orzechami i rodzynkami a na wierzch każdego jabłka położyć kawałek masła, dzięki czemu pieczone jabłko zyska na smaku.

Wiesiołek to dość niepozorna i pospolita roślina, która rośnie na polach, łąkach i nieużytkach, ma jednak całkiem niepospolite właściwości, wysoko cenione przez przemysł farmaceutyczny i kosmetyczny. Olej z wiesiołka wykorzystuje się w leczeniu chorób skórnych, nadwadze i niepłodności. Ponad to wiesiołek wzmacnia odporność i obniża cholesterol. Wiesiołek to, co jest najcenniejsze, ukrywa w bardzo drobnych, twardych nasionach. Wyciskany z nich olej z wiesiołka zawiera wyjątkowo duże ilości niezbędnych nienasyconych kwasów tłuszczowych (NNKT) – kwasu linolowego (LA) i gamma-linolenowego (GLA), od których obecności w organizmie zależy prawidłowy przebieg wielu życiowych procesów. W oleju z wiesiołka są także inne kwasy tłuszczowe – oleinowy, palmitynowy i stearynowy – a ponadto fitosterole, białko bogate w aminokwasy siarkowe i tryptofan, enzymy, witamina E, cynk, selen, magnez i wapń. Ten zupełnie niezwykły zestaw składników sprawił, że niepozorny wiesiołek jest jedną z cenniejszych roślin wykorzystywanych do produkcji leków i kosmetyków.

Olej z wiesiołka – charakterystyka

Wiesiołek jest to rodzaj rośliny zielonej z rodziny wiesiołkowatych. W Polsce występuje aż 30 gatunków wiesiołka, spośród których najbardziej znanym jest wiesiołek dwuletni. Najwięcej odmian wiesiołka można spotkać w Ameryce Północnej, skąd wiesiołek trafił do Europy. Indianie od wieków wykorzystywali wiesiołek do opatrywania ran i uśmierzania bólu. W tradycyjnym ziołolecznictwie zastosowanie znalazły wszystkie części wiesiołka – liście, korzeń, nasiona. Obecnie najbardziej ceniony jest olej z wiesiołka. Ma on o wszechstronne właściwości.

Olej z wiesiołka – właściwości

Olej z wiesiołka jest ceniony ze względu na swój niesamowity skład – zawiera dwa cenne wielonienasycone kwasy tłuszczowe z grupy omega-6: kwas linolenowy i gamma-linolenowy (GLA). Substancje są bardzo ważne dla ogólnego zdrowia, wpływają na stan cery i paznokci oraz przemianę materii. Poza tym olej z wiesiołka jest bogaty w enzymy, witaminę E oraz składniki mineralne (cynk, selen, magnez, wapń). Na co wpływa olej z wiesiołka? Kwas GLA jest znany jako substancja obniżająca ciśnienie oraz poziom cholesterolu, co docenią wszyscy mający problem z układem krążenia. Regularne stosowanie oleju z wiesiołka zmniejsza ryzyko wystąpienia zawału, udaru, choroby wieńcowej oraz miażdżycy. Olej z wiesiołka jest wykorzystywany do leczenia chorób reumatycznych. Dzięki obecności w wiesiołku cennych kwasów, łagodzi bóle stawów, przyspiesza gojenie w przypadku uszkodzeń więzadeł, zapobiega zapaleniu stawów. Olej z wiesiołka powinny stosować zwłaszcza kobiety. Kwasy tłuszczowe oraz magnez łagodzą bóle menstruacyjne i sprzyjają zachowaniu równowagi hormonalnej. Dzięki niemu panie rzadziej skarżą się na wahania nastroju, które są jedną z głównych dolegliwości przedmiesiączkowych. Warto pamiętać o wiesiołku również w okresie menopauzy, ponieważ skutecznie zapobiega uderzeniom gorąca. Kobiety starające się o dziecko również mogą skorzystać z właściwości oleju z wiesiołka. Udowodniono, że olej z wiesiołka poprawia płodność. Składniki wiesiołka wpływają na produkcję śluzu w czasie owulacji, dzięki czemu rosną szansę na zapłodnienie. Warto wiedzieć, że olej z wiesiołka pozytywnie wpływa na stan psychiczny. Kwasy tłuszczowe zawarte w wiesiołku świetnie działają na mózg, dlatego każdy kto ma problemy z pamięcią i koncentracją, pracuje umysłowo i chce poprawić swoją wydajność, powinien skorzystać właśnie z wiesiołka. Poza tym wiesiołek poprawia samopoczucie, redukuje napięcie i zmniejsza stres.

Kwasy tłuszczowe znajdujące się w oleju z wiesiołka świetnie wpływają na układ odpornościowy. Chronią przed sezonowymi infekcjami oraz poważniejszymi schorzeniami, takimi jak astma. Do tego olej z wiesiołka może też działać antynowotworowo – okazuje się, że kwas gamma-linolenowy niszczy komórki nowotworowe wywołujące raka piersi. Lekarze często polecają stosowanie oleju wiesiołkowego jako uzupełnienie leczenia onkologicznego. Chcesz schudnąć? W tym również może ci pomóc olej z wiesiołka, który przyspiesza procesy trawienne i skutecznie walczy z tkanką tłuszczową. Poza tym kwas GLA ma dobroczynne właściwości dla układu pokarmowego. Nie tylko wspiera wątrobę, zapobiegając jej otłuszczeniu, ale również jest dobrym lekarstwem na bóle brzucha, biegunki i stany zapalne jelit.

Olej z wiesiołka – kosmetyki

Olej z nasion wiesiołka jest ważnym surowcem kosmetycznym, wykorzystywanym do produkcji kosmetyków. Kwasy tłuszczowe zawarte w wiesiołku zapobiegają przesuszeniu naskórka, dzięki czemu skóra jest napięta, wygląda młodo i promiennie. Poza tym olej z wiesiołka zmniejsza ilość produkowanego sebum, co docenią osoby zmagające się z trądzikiem. Dzięki temu, że skóra wytwarza mniej łoju, znika problem zaskórników, wyprysków i błyszczenia skóry. Olej z wiesiołka jest polecany osobom z różnymi problemami skórnymi, takimi jak łuszczyca, atopowe zapalenie skóry, egzema oraz trądzik różowaty. Preparaty z wiesiołkiem to świetne rozwiązanie dla kobiet, które narzekają na stan włosów i paznokci. Wiele suplementów diety bazuje właśnie na tym naturalnym produkcie, który pomaga na wypadanie włosów oraz wzmacnia płytkę paznokci.

Choroba Hashimoto (czyli specyficzny rodzaj zapalenia tarczycy) dotyczy już 5% dorosłych kobiet. Wprawdzie nie da się jej wyleczyć, ale da się z nią żyć.

Hashimoto – co to?

Choroba Hashimoto jest chorobą autoimmunologiczną, która ściśle wiąże się z układem odpornościowym. Przyczyną problemów z tarczycą mogą być czynniki genetyczne oraz stres. Medycyna wciąż nie wie, skąd się bierze choroba Hashimoto. Po prostu w pewnym momencie w tarczycy zaczyna się toczyć stan zapalny, który powoli ją „zjada”. Stan zapalny wywołany jest atakiem własnych komórek odpornościowych, które z jakiegoś powodu zaczynają widzieć w niej wroga. Przez pierwszych kilka lat chory – a właściwie chora – nie wie, że coś jest nie w porządku. Proces toczy się powoli, w stanie utajenia, przez wiele lat nie dając żadnych objawów – aż funkcja tarczycy jest na tyle upośledzona, a produkowanych przez nią hormonów jest tak mało, że zaczyna szwankować nam zdrowie

Haschimoto – objawy

Objawy Hashimoto wychodzą na światło dzienne najczęściej przy przypadkowych badaniach, na które dana osoba zgłosiła się z powodu dolegliwości, których z tarczycą nie łączyła. Ot, choćby starała się zajść w ciążę, ale miała z tym poważne problemy – a zdarza się też, że choć w ciążę zachodziła, to miała tendencję do wczesnych poronień. Albo stopniowo zmieniał się obraz miesiączek: stawały się rzadsze i mniej obfite, aż zaczęły być nieregularne. Albo nękały ją zawroty głowy, których kiedyś nie miała. Albo martwiły ją zaburzenia rytmu serca, które pojawiały się znienacka i trudno je było przypisać jakiejś konkretnej przyczynie, np. brakowi potasu czy wysiłkowi. Zdarza się, że chorą na Hashimoto kobietę do lekarza zaprowadzą bóle mięśni oraz bóle i sztywność stawów, trudności z oddychaniem i uczucie wiecznego braku powietrza, niezależne od wysiłku albo ciągłe zmęczenie i senność – choć to chyba najrzadsza przyczyna wizyty u specjalisty, bo związana z chorobą tarczycy utrata wigoru, spadek koncentracji i uczucie wiecznego zmęczenia kojarzone są raczej z wiekiem, upływem czasu i nawałem obowiązków. Podobnie nie zapędza nas do specjalisty przybieranie na wadze, typowe dla choroby tarczycy – bo choć nagle zaczynamy gromadzić kilogramy z powodu spowolnienia przemiany materii, nam się wydaje, że to brak ruchu i zła dieta są przyczyną problemów. Także spadek nastroju, pogorszenie się samopoczucia psychicznego czy większa nietolerancja na zimno nie są zwykle powodem odwiedzin u lekarza – godzimy się z tymi objawami, myśląc, że tak musi być, skoro czas płynie, a nam przybywa lat. Tymczasem nic bardziej mylnego! Wszystkie opisane wyżej objawy choroby Hashimoto spowodowane są niedoczynnością tarczycy, do której dochodzi na skutek zniszczeń w obrębie tego gruczołu. Niestety, wciąż nie wiadomo, dlaczego organizm upiera się przy tym, by zniszczyć tak ważnego sprzymierzeńca. Wiadomo jednak, że – obok genów i stresu – schorzenie mogą wywołać przebyte choroby wirusowe (zwłaszcza z grupy coxsackie, adenowirusów czy echowirusów). Ostatnio powstała także „teoria alergiczna”: niezdiagnozowana, utajona i nie leczona alergia, tląca się w zdrowotnym podziemiu prowadzi do tego, że organizm zaczyna niszczyć własne tkanki.

Hashimoto – leczenie

Kiedy już zostanie postawiona diagnoza lekarz zleci odpowiednie leczenie. Czasem na początku kuracji pacjentka przyjmuje leki przeciwzapalne, następnie lekarz poleci łykanie hormonu tarczycowego, lewotyroksyny. Występuje ona w postaci tabletki, którą należy połknąć na czczo i popić wodą. Ważne, by na dwie godziny przez tabletką nic nie jeść i przez 20 minut po jej przyjęciu również powstrzymać się od jedzenia. Dobra wiadomość jest taka, że lek jest na ogół dobrze tolerowany i jeśli zostanie odpowiednio dobrana dawka, organizm będzie zaopatrywany we właściwą ilość tyroksyny i będzie funkcjonował normalnie. I wiadomość gorsza: leczenie trzeba będzie kontynuować już do końca życia, w miarę zniszczenia tarczycy zwiększając dawkę tyroksyny. Dlatego raz na 3–6 miesięcy trzeba wykonać badanie i sprawdzić poziom tyroksyny we krwi, co pozwoli skorygować wysokość podawanej dawki leku. Jeśli nie poddamy się leczeniu, mogą pojawić się poważne kłopoty kardiologiczne, nadwaga, nadmiar cholesterolu, obniżona aktywność fizyczna i intelektualna, lęki, wahania nastroju, a nawet depresja.

Haschimoto a psychika

Choroba Hashimoto ściśle wiąże się z psychiką. Badania dowodzą, że osoby które w żyją w dużym stresie chorują częściej. Depresja czy nadmierna pobudliwość to objawy niedoczynności lub nadczynności tarczycy. Co jeśli po zażyciu hormonów stan ten nadal się utrzymuje? W takich sytuacjach konieczna jest wizyta u psychologa. Warto nadmienić, że nie zawsze małe zmiany w hormonach spowodowane są psychiką. Zdarza się, że wahania w stężeniu TSH mają charakter samoistny i mogą wynikać z innych powodów, np. z zaburzonej równowagi kwasowo-zasadowej. W przeciwieństwie do endorfin czy adrenaliny hormony tarczycy mają długotrwały efekt biologiczny, dlatego ich wpływ na nastrój jest istotny i długotrwały.

Ścięgno Achillesa jest silną strukturą łączącą mięśnie łydki z piętą. Mięśnie te podczas skurczu pociągają za ścięgno, powodując podeszwowe zgięcie w stawie skokowym. Dzięki niemu możemy się wspiąć na palce, uprawiać biegi i skoki. Ścięgno Achillesa jest największym ścięgnem w naszym organizmie, ale to nie chroni go przed uszkodzeniami. Wrażliwe miejsce dość często ulega urazom, np. gdy gwałtownie zrywamy się do biegu. Ścięgno Achillesa najczęściej uszkadzają mężczyźni około czterdziestki. Jak wygląda uraz ścięgna Achillesa?

Ścięgno Achillesa – podstawowe informacje

Ścięgno Achillesa łączące kość piętową z mięśniami łydki, to jedno z najmocniejszych, a jednocześnie najgrubszych ścięgien w organizmie człowieka. Umożliwia zgięcie podeszwowe w stawie skokowym. Zbudowane jest z końcowych włókien mięśnia brzuchatego – złożonego z głowy przyśrodkowej i bocznej oraz z włókien mięśnia płaszczkowatego, który rozpoczyna się nieco niżej. Włókna obu mięśni przechodzą w połowie goleni w szerokie pasmo będące początkiem ścięgna Achillesa.

Ścięgno Achillesa – przyczyny naciągnięcia

Łydka człowieka jest zbudowana z dwóch mięśni – brzuchatego i płaszczkowatego, które tworzą z tyłu łydki ścięgno Achillesa. Łączy się ono ze stopą w okolicach guza piętowego. Ta misterna konstrukcja pozwala nam stawać na palcach, zginać stopy, unosić je i opuszczać podczas stawiania każdego kroku. Ból ścięgna najczęściej przytrafia się mężczyznom około czterdziestki. Bardzo wielu panów w tym wieku chce poprawić kondycję i rozpoczyna intensywne ćwiczenia fizyczne. Wykonywane bez odpowiedniej rozgrzewki często kończą się urazami. Co gorsza, wraz z upływającym czasem pogarsza się ukrwienie tzw. struktury mięśniowo-ścięgnistej. Jest ona słabsza i łatwo się niszczy. Jeżeli ścięgno Achillesa ulegnie tylko nadwerężeniu lub częściowemu zerwaniu, unieruchomienie nogi trwa trzy tygodnie. Wystarczy mocne spięcie mięśni bez wcześniejszej rozgrzewki i nieszczęście gotowe. Problemy ze ścięgnem mają również sportowcy. Kontuzje sportowe występują dość często, ponieważ zmniejszeniu wytrzymałości ścięgna Achillesa sprzyja rozwinięta muskulatura. Nie bez znaczenia jest także rodzaj obuwia, w jakim się chodzi. Do uszkodzenia ścięgna Achillesa dochodzi, kiedy nosi się niewygodne pantofle z twardym zapięciem. Jest to możliwe u osób, których kość piętowa ma nieco inny kształt – jest szpiczasta, ale nie zaokrąglona.

Ścięgno Achillesa – objawy i leczenie urazu

Jeżeli dojdzie do naderwania ścięgna Achillesa, łydka spuchnie i zaczerwieni się. Może pojawić się siniak, co świadczy o wylewie krwi do tkanek. Drobne urazy mogą się zmieniać w przewlekły stan zapalny ścięgna. Wszystkim urazom tego ścięgna towarzyszy ból. Początkowo pojawia się tylko przy niektórych ruchach stopy. Z czasem jednak zmienia się w stały i ostry ból ścięgna. Przy stanie zapalnym ścięgna niekiedy słychać trzeszczenie czy chrobotanie przy każdym ruchu nogą. Te dźwięki powoduje płyn gromadzący się w pochewce otaczającej mięsień brzuchaty i ścięgno. Jeżeli w porę nie zastosuje się leczenia, powstaną zrosty wewnątrz pochewki. Taką nogę należy na trzy tygodnie włożyć w gips, ortezę lub specjalny stabilizator. Niewielkie uszkodzenia ścięgna Achillesa lub kaletek złagodzi się, smarując tył łydki lub piętę tzw. maścią dla sportowców. Można ją kupić w aptece bez recepty, ma działanie przeciwbólowe i przeciwzapalne. Wystarczy chore miejsce smarować trzy razy dziennie, aby po kilku dniach odzyskać dawną sprawność. Ulgę przynoszą również zimne okłady z altacetu. Całkowite zerwanie ścięgna Achillesa wymaga operacji. Współczesna ortopedia stosuje wiele metod tzw. zespolenia ścięgna, czyli połączenia jego końców. Najczęściej wykonuje się je u ludzi młodych i sportowców. U osób w podeszłym wieku, w obawie przed złym gojeniem się rany, często robi się tzw. przez skórne łączenie ścięgna. Operacja ścięgna Achillesa jest wykonywana zawsze w znieczuleniu ogólnym. Po operacji noga musi być przez sześć tygodni unieruchomiona. Następnym etapem leczenia jest sześciotygodniowa rehabilitacja, która zawsze jest dostosowana do fizycznej wydolności chorego. Raz uszkodzone ścięgno Achillesa jest bardziej podatne na zerwanie. Można powiedzieć, że wszelkie urazy, jakim ulega, sumują się. Dlatego ci, którzy mieli już z nim kłopoty, powinni zachować szczególną ostrożność.

Ścięgno Achillesa – zapalenie

Głównymi objawami, jest nagły, ostry ból będący konsekwencją zbyt dużego obciążenia ścięgna. Wraz z bólem mogą pojawić się także inne objawy, takie jak uczucie sztywności, ocieplenie oraz obrzęk, czyli krótko mówiąc, objawy charakterystyczne dla stanu zapalnego. Ból zazwyczaj pojawia się na początku aktywności fizycznej i zanika w trakcie, by następnie pojawić się znowu, po zakończonym wysiłku. Dolegliwości te zazwyczaj nasilają się w sytuacjach, w których ścięgno narażone jest na nadmierne obciążenie, a w konsekwencji pojawiają się mikrouszkodzenia, co z kolei powoduje duży wzrost komórek naprawczych. Podczas wrastania naczyń krwionośnych ścięgno jest osłabione i właśnie wtedy dochodzi do uszkodzenia.

Próchnica to choroba wywoływana przez bakterie, której można skutecznie zapobiegać i którą można całkowicie ją wyleczyć. Mimo to na próchnicę choćby kilka razy w życiu choruje niemal każdy z nas. Nie ma się czemu dziwić: zaledwie połowa Polaków myje zęby codziennie rano i wieczorem. W Polsce próchnica to problem aż 95 proc. dorosłych. Zaawansowaną chorobę dentyści stwierdzają u ponad połowy kilkuletnich dzieci, a co drugi nastolatek z jej powodu wkracza w dorosłość, nie mając kompletu zębów. Zazwyczaj winą za rozwój próchnicy obarczamy słodycze. I słusznie, chociaż przyczyny jej powstawania są znacznie bardziej złożone. Próchnica to proces, który polega na stopniowym odwapnieniu i rozpadzie twardych tkanek zęba. Naukowcy uważają, że dochodzi do tego z czterech podstawowych powodów.

Próchnica – przyczyny

Próchnicę powodują przede wszystkim bakterie. Choć trudno to sobie wyobrazić, w jamie ustnej człowieka żyje około 300 gatunków bakterii, a ich łączna liczba sięga niemal 50 miliardów. Większość z nich nie jest jednak dla nas szkodliwa. Za próchnicę odpowiedzialne są jedynie te, które rozkładając cukry, produkują kwasy organiczne i dobrze tolerują kwaśne środowisko. Głównie należą do gatunku Streptococcus mutans. Bakterie te tworzą miękki, szczelnie przylegający do powierzchni zębów, żółty nalot fachowo nazywany płytką nazębną. Drobnoustroje stanowią aż 80 proc. jej masy, natomiast pozostałe 20 proc. to organiczne podłoże, która ułatwia im przyleganie do szkliwa.

Próchnica a podjadanie słodyczy

Na rozwój próchnicy nie mają wpływu tylko czysta woda, tłuszcze oraz białka. Zapominając o tym, bardzo często między posiłkami podjadamy cukierki, pożywne batony, słodkie owoce czy ciastka, wypijamy słodzoną kawę, herbatę, sok albo oranżadę. To wystarczy, żeby dostarczyć bakteriom ich strategicznej pożywki, czyli węglowodanów (głównie dwucukrów oraz cukrów prostych).

Próchnica – rozwój

Kiedy bakterie rozkładają cukry, w procesach chemicznych powstają kwasy organiczne (np. octowy, mlekowy, proprionowy, mrówkowy, masłowy), które obniżają naturalne pH w jamie ustnej. Już po 10 minutach od zjedzenia przekąski bogatej w węglowodany zmniejsza się ono do wartości około 5,0. Wówczas dochodzi do demineralizacji szkliwa, czyli do rozpuszczenia oraz wypłukiwania z niego jonów wapnia. Po pewnym czasie zaatakowane szkliwo staje się porowate, a na jego powierzchni pojawia się pierwsza oznaka próchnicy: biała, matowa plama, która może ciemnieć od barwników pochodzących z jedzenia. Na tym etapie proces można zatrzymać, a leczenie nie wymaga borowania. Jeśli jednak nie odwiedzimy wtedy dentysty, kwasy w dalszym ciągu będą działać szkodliwie na szkliwo. Do wnętrza zęba przedostanie się więcej bakterii, które szybko niszczą zębinę. Tak powstanie dziura, przez fachowców zwana ubytkiem próchnicowym.

Próchnica – leczenie

Sposób leczenia zęba determinuje jego stan – im większe zniszczenie tkanek zęba, im silniejsza jest próchnica, tym głębsze i bardziej radykalne leczenie. Głównie polega ono na usunięciu chorej tkanki zęba i zastąpieniu jej wypełnieniem. Jeżeli proces próchniczy postępuje głębiej i dochodzi do stanu zapalnego miazgi zęba lub jej martwicy, konieczne jest leczenie kanałowe lub czasami nawet usunięcie zęba. Ostatnio modną metodą profilaktyczną stało się żucie gumy bez cukru, podnoszącej poziom pH. Żucie powoduje zwiększone wydzielanie śliny, która mechanicznie oczyszcza zęby. Nie należy jednak żuć dłużej niż 5-10 minut. Trzeba jednak jasno powiedzieć, że podstawową zasadą jest zapobieganie próchnicy, również w sposób profesjonalny, który jest w ofercie gabinetów stomatologicznych.

Jesteś kobietą? Szukasz ciekawych swetrów, sukienek, butów itd? Jeśli tak, to koniecznie zastanów się, gdzie chcesz kupować swoje ubrania. W grę wchodzi Twoja wygoda i poważne oszczędności.

Kupujesz stacjonarnie? Nie przepłacaj!

Najpopularniejszym sposobem zakupu ubrań damskich są oczywiście tradycyjne sklepy stacjonarne. Jeśli mieszkasz w dużym mieście, prawdopodobnie trudno Ci będzie znaleźć coś w bardzo niskiej cenie. W galeriach handlowych z reguły znajdują się sklepy, w których ceny są naprawdę wysokie.

Znalezienie taniego sklepu stacjonarnego z dobrą odzieżą, może być bardzo trudnym przedsięwzięciem. Niemniej, jeśli dobrze poszukasz, na pewno coś znajdziesz. I to koniecznie poza centrum miasta!

Kupujesz internetowo? Uważaj…

Teoretycznie w sklepach internetowych jest znacznie taniej, niż w przypadku sklepów stacjonarnych. Jednak nie jest to reguła. Warto porównać ceny np w porównywarkach cen. Są to specjalne, internetowe aplikacje, które pobierają informacje na temat ceny danego produktu w sklepie internetowym a następnie – porównują je z wynikami uzyskiwanymi z innych sklepów.

Jeśli decydujesz się na zakup przez internet, koniecznie sprawdź sklep w którym chcesz dokonać zakupu. Nie każdy sklep musi być tak wiarygodny, jak chociażby sklep internetowy XXX w którym dba się o bezpieczeństwo klienckich danych. Są sklepy, które wyłudzają pieniądze od swoich Klientów. Wcale w tym gronie nie musisz być!

Korzystasz z aukcji – bądź twarda

Tanią odzież możesz też nabyć na różnego rodzaju aukcjach internetowych. Żeby z nich skorzystać, możesz na przykład wejść na stronę Allegro i założyć na niej konto. Korzystanie z aukcji wymaga jednak sporego samozaparcia. Zwłaszcza, że nie wszystkie aukcje muszą się kończyć tak, jak tego chcieliśmy.

Marka Geox jest rozpoznawalna i ceniona na całym świecie. Tworzy wyjątkowe obuwie, zarówno eleganckie oraz casualowe, jak i sportowe czy outdoroowe. Jak powstała firma i na czym opiera się jej sukces? Za chwilę poznasz sekrety butów Geox!