Świat gier komputerowych dla niektórych jest rozleglejszy i bardziej nieprzebyty niż oceany. Kojarzy się z nerdami niemającymi własnego życia w rzeczywistości, niepotrafiącymi rozwiązać żadnych doczesnych problemów, z ludźmi poświęcającymi wszystkie ostatnie pieniądze i cały czas wolny na gry. Jest to błędne myślenie, mylone z uzależnieniem, które jak każde inne należy leczyć. Rozsądni gracze, bo o nich mowa, paradoskalnie mają łatwiej w życiu. Potrafią szybko zdiagnozować problem, podejść do niego z różnych stron, dokładnie rozważyć wszystkie możliwe rozwiązania i wybrać to najkorzystniejsze. Dzieje się tak, ponieważ, wbrew pozorom, gry, oczywiście te bardziej rozległe i rozbudowane, uczą logicznego myślenia, karcą schematy, co rusz należy znajdować nowe. Ćwiczą spostrzegwaczość i refleks, pomagają zrozumieć istotę pracy zespołowej, bez której, jeśli chce się coś osiągnąć, nie można się obejść w prawdziwym życiu. Niektórych zarażają pasją do tworzenia grafiki komputerowej, do pisania niełatwych wcale scenariuszów do gier i do pracy w przyszłości przy wielkich produkcjach. Taki zapaleniec na pewno znajdzie pracę w przyszłości, więc, jeśli grasz, graj dalej, ale z głową i pomysłem.
